Wat is Web 3.0?

Het kan moeilijk zijn om bij te blijven met de nieuwste technische buzzwoorden zonder echt de fundamenten van deze concepten te begrijpen. Als iemand zonder technische achtergrond was het aanvankelijk moeilijk te bevatten waar Web 3.0 voor staat, hoe het echt een rol zal spelen in mijn dagelijks leven, en nog moeilijker te anticiperen welke rol ik zou kunnen spelen als consument/investeerder en als iemand die voor een technologiebedrijf werkt.

Zoals vermeld in mijn laatste bericht over NFT's, schrijf ik een reeks artikelen over deze onderwerpen voor mensen die, net als ik, geen technische achtergrond hebben. Aangezien ik al de metaverse en NFT's heb besproken, denk ik dat de volgende logische stap is om te kijken naar de kerntechnologie achter dit alles, de technologieën van Web 3.0. Mijn hoop met deze serie is om ons allemaal te helpen begrijpen hoe deze opkomende technologieën ons leven zullen beïnvloeden, zowel ten goede als ten kwade.

Wat is Web 3.0?

In 2006 introduceerde Tim Berners-Lee, ook wel bekend als de uitvinder van het World Wide Web, de wereld bij Web 3.0 en definieerde deze nieuwe term als het Semantische Web. Het Semantische web is een evolutie van het bestaande web dat machines in staat stelt gegevens gemakkelijk te interpreteren, waardoor ze complexe taken kunnen begrijpen en reageren op taken die door mensen op het internet worden uitgevoerd. Deze uitleg is vrij vaag, maar het zal duidelijker worden als we kijken naar de geschiedenis van het World Wide Web, dat bestaat uit Web 1.0 (1989-2005), Web 2.0 (2005-heden), Web 3.0 (nog te komen).

Web 1.0 (1989-2005): Een statische informatiedatabase

De eerste fase van het internet staat bekend als het statische web: een set pagina's vol informatie waar gebruikers helemaal niet met de inhoud konden interacteren, of met andere woorden, het was "alleen-lezen" inhoud. Het was lang geleden, dus ik heb een afbeelding gebruikt als opfrisser over hoe de esthetiek eruitzag. Je zou Web 1.0 kunnen beschouwen als een grote database met informatie, waarin je alleen informatie kon zoeken.

Web 2.0 (2005-heden): De interactieve sociale ruimte

De tweede fase van het internet, ook wel bekend als het sociale web, begon met de introductie van interactieve platforms zoals Wikipedia, Hyves & PP2G (voor de oude schoolmensen die zich dit misschien herinneren...), Facebook en YouTube. Deze platforms maakten het steeds gemakkelijker voor gebruikers om inhoud te genereren (video's, afbeeldingen en tekst plaatsen) en met elkaar te communiceren, inclusief het delen van inhoud over verschillende platforms en toepassingen. Niet alleen dat; het nieuwe Web 2.0 kon ook worden gebruikt via onze mobiele telefoons, wat het nog toegankelijker en alomtegenwoordiger maakte.

Web 3.0: Het internet van morgen

Zoals eerder besproken, is Web 3.0 de volgende fase van het internet, die nieuwe middelen voor contentcreatie en besluitvormingsprocessen omvat voor zowel mensen als machines. Dit betekent dat alledaagse taken zoals het bestellen van boodschappen kunnen en zullen worden uitgevoerd door machines in plaats van mensen. Machines zullen ongestructureerde gegevens begrijpen en leren van menselijke interacties op het web. Ze zullen deze acties begrijpen en streven naar snellere en betere oplossingen voor onze dagelijkse taken. Dit impliceert dat we een bredere implementatie van AI-technologieën op het web zullen zien.

Meer transparantie en eigendom door decentralisatie

Belangrijker nog, het belangrijkste verkoopargument van Web 3.0 voor ons als gebruikers is transparantie, eigendom en controle. Op dit moment wordt het web gecontroleerd door grote technologiebedrijven zoals Google, Facebook, Amazon en Apple, die onze gegevens opslaan en beheren in hun datawarehouses. Deze gegevens omvatten persoonlijke informatie, creditcardnummers, surfgedrag, aankoopgedrag, evenals alle inhoud die je op je sociale profielen plaatst. Dit betekent dat jij en ik geen controle of eigendom hebben over onze gegevens. Met de mogelijkheid van een gedecentraliseerd web, gebaseerd op blockchaintechnologie, worden je gegevens niet opgeslagen in een enkele database, maar worden ze versleuteld en opgeslagen op de blockchain (ik heb Blockchaintechnologie kort beschreven in mijn laatste artikel over NFT's). Met deze nieuwe technologie zou je kunnen kiezen of grote technologiebedrijven je gegevens kunnen gebruiken, en zo ja, dan zou je beloond worden voor het delen ervan. Al deze beloften zorgen voor een hoger niveau van beveiliging en privacy op het World Wide Web, en veel minder afhankelijkheid van de grote technologiebedrijven door gedecentraliseerd beheer van opslag. Bovendien zou je eenvoudig je persoonlijke gegevens tussen platforms kunnen delen zonder het gedoe van het maken van een nieuw profiel voor elk ervan, maar eerder een enkele digitale identiteit hebben. Op deze manier hoeven we ons geen zorgen te maken dat de interne beveiligingsfouten van deze platforms leiden tot het lekken van onze persoonlijke informatie.

Een nieuwe manier van surfen

Het concept van Web 3.0 bestaat al sinds 2006, maar we zijn nog steeds onzeker over hoe deze technologie zich zal ontvouwen en wat de echte implicaties zullen zijn. Wat duidelijk is, is dat we leven in een digitale wereld waar privacy, beveiliging en eigendom moeilijk voor ons zijn om te controleren. Een van de belangrijkste lessen hiervan is dat we als makers van inhoud en gegevens allemaal de keuze zouden moeten hebben om onze persoonlijke informatie al dan niet te bezitten of te